عدم وجود و اجرای سیاست های جامع نگر در بخش آب کشور، شرایط بسیار دشواری را ایجاد نموده است. برنامه ریزی و مدیریت یکپارچه، علاوه بر نظارت و پایش مستمر میتواند بصورت دینامیک و پویا، تحولات، دشواریها و مشکلات آینده را پیش بینی نموده و با ارائه راه حل های مناسب با تغییر و تحولات جامعه (بویژه روستاها) سازگار نماید.
متأسفانه مضمون کلیه گزارش ها و تحلیل های برنامه ریزی توسعه ای ایران در بیش از نیم قرن گذشته حاکی از آن است که توجه به روستا و توسعه همه جانبه روستایی در عمل با مشکلاتی مواجه بوده است شاهد این ادعا مهاجرت روزافزون روستاییان به شهرها میباشد. در این راستا نیز برنامه ریزی های منابع آب بی تأثیر از برنامه های کلان کشور نبوده است. که یکی از پیامد های آن در دهه های اخیر، ورود به مرحله بحرانی منابع آب بوده است.
در این جستار، سعی شده است که ضمن اشاره به آراء توسعه یکپارچه، تأملی نیز بر جایگاه برنامه های جامع در روستاهای ایران در نیم قرن گذشته داشته باشیم. همچنین برخی از راهکارهایی که در فرآیند یکپارچگی مدیریت منابع آب جهت سازگاری و مقابله با بحران بوجود آمده ضروری به نظر میرسد همانند؛ آموزش، بهره وری، مشارکت، حفاظت، کارایی، ظرفیت سازی و در نهایت مدیریت تغییرو تغییر مدیریت ارائه گردیده است.