مصرف یکی از عوامل مهم در تخریب محیط زیست است که باید به طور جدی به آن پرداخته شود و تلاش در جهت اصلاح الگوهای آن و حرکت به سمت پایداری نیز در کنار کنترل عامل جمعیت می باید در اولویت برنامه های محیط زیستی قرار بگیرد. در این راستا دولت، صنعت و خانوار وظایفی را برعهده دارند؛ جهانی شدن، رفتار خرید سبز و طراحی مصرف پایدار در ساختارهای مختلف اجتماعی چون ساختارهای سازمانی، انسانی، فیزیکی و سیاسی از جمله راهکارهایی در این مسیر است. در این مقاله با هدف ارزیابی اثر مصرف بر محیط زیست در اقتصاد ایران، فراتر از معیارهای جای پای بوم شناختی، سنجش جریان مواد و ارزش گذاری اقتصادی منابع محیط-زیستی از معیاری که اثرات هر دو عامل مصرف و جمعیت را در بر دارد، استفاده شده است؛ به منظور اندازه¬گیری این معیار، با استفاده از داده¬های مربوط به انرژی موردنیاز فیزیولوژیکی و تکنولوژیکی انسان در هر کشور و در طول سال و میزان جمعیت هر کشور، معیاری با نام جمعیت تعدیل شده توسط مصرف محاسبه می شود. براساس این معیار، ایران طی سال¬های 2011-2000، روندی رو به رشد در مصرف ناصحیح یا به¬طور واضح مصرف ناپایدار داشته است که به¬دنبال آن فشارهای محیط زیستی، فراتر از رشد جمعیت در طول این سال¬ها افزایش یافته و این نتیجه نیازمند اقدام فوری و سیاست¬گذاری¬های اصولی و مناسب در حوزه مصرف پایدار است.