اعتماد اجتماعی، هسته اصلی سرمایه اجتماعی و از پیش شرط های اساسی توسعه ی کشورها ست.اتّکای برنامه های توسعه ای کشور، به میزان اعتماد آحاد جامعه به یکدیگر و مشارکت آنان، براهمیّت موضوع میافزاید.توسعه روستایی و نقش حیاتی آن، در بطن توسعه جامع کشورهای درحال توسعه، از بدیهیّات است.دستیابی به توسعه روستایی از مجرای توسعه منابع انسانی، با تکیّه براعتماد اجتماعی و با مشارکت عامّه مردم، ممکن خواهد بود.هدف تحقیق در جامعه مورد مطالعه، شناخت میزان اعتماد اجتماعی و آگاهی از رابطه ی ما بین متغیّرهای مستقل مربوطه و متغیّر وابسته( اعتماداجتماعی ) است.پژوهش به¬ صورت پیمایشی و از طریق پرسش¬نامه و ازنمونه-گیری تصادفی پیچیده استفاده شده است.داده‌هاي حاصله با استفاده از آمارتوصيفي و آمار استنباطي، مورد توصيف وآنالیز قرارگرفته است.نتایج حاصله نشان می دهد،میزان اعتماد درون گروهی در سطح متوسط، اعتماد برون گروهی، اعتماد نهادی؛ و اعتماد اجتماعی(کلّ) در سطح پائینی قرار دارد.مابین سنّ و میزان اعتماد اجتماعی رابطه ای معنادار و مثبت؛ مابین میزان تحصیلات، میزان سطح شالیزار تحت تملّک و میزان درآمد حاصل از زراعت برنج، با میزان اعتماد اجتماعی رابطه معناداری مشاهده نگردید.امّا، بین موقعیّت اجتماعی، مشارکت اجتماعی و امنیّت اجتماعی، با میزان اعتماد اجتماعی، رابطه ی معنادار و مثبتی وجود داشته است.