روش‌های برنامه‌ریزی جهت مدل‌سازی سیستم‌های زراعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. فرآیند تولید کشاورزی همواره همراه با ریسک می‌باشد. لذا توجه به ریسک در برنامه‌ریزی ریاضی ضروری به نظر می‌رسد. نظریات متعددی برای تصمیم‌گیری در مورد انتخاب مدل کشت محصولات در شرایط وجود ریسک ارائه شده است که مدل درجه دوم، مدل برنامه‌ریزی موتاد، مدل برنامه‌ریزی تارگت-موتاد و غیره از آن جمله هستند. در این مطالعه به منظور تعیین الگوی بهینه‌ کشت محصولات زراعی شهرستان ری، از الگوهای برنامه‌ریزی خطی و الگوی ریسکی موتاد استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که در الگوی موتاد، با تغییر درآمد انتظاری ترکیب کشت نیز تغییر می‌کند و بین بازده برنامه‌ای و ریسک نیز رابطه‌ مستقیمی وجود دارد. به این مفهوم که کشاورزان ریسک‌پذیرتر دارای سطح درآمدی بالاتر و کشاورزان ریسک‌گریزتر دارای سطح درآمدی پایین‌تری می‌باشند. همچنین نتایج نشان می‌دهد که در الگو‌های ارائه شده به طور کلی سطح زیر کشت محصولات گندم آبی، یونجه آبی و گل کلم با کاهش ریسک کاهش می‌یابد و سطح زیر کشت محصولات جو آبی و انواع سبزی‌ها با کاهش ریسک افزایش پیدا می‌کند. سطح زیر کشت ذرت علوفه‌ای با افزایش یا کاهش ریسک تغییرات چندانی ندارد. نتیجه مهم دیگری که می‌توان گرفت این است که در بالاترین سطح ریسک درآمدی ممکن، نتایج ارائه شده‌ی الگوی موتاد برابر با نتایج بهینه‌یابی الگوی کشت با استفاده از برنامه‌ریزی خطی می‌باشد. داده‌های مورد نیاز برای انجام این مطالعه، از طریق پرسشگری از بهره‌برداران‌ کشاورزی منطقه و آمار و اطلاعات مدیریت جهاد کشاورزی و ادارات و سازمان‌های مربوطه شهرستان ری جمع‌آوری شده است.