سابقه و هدف: درخت گردو با نام علمی juglans regia از خانواده Juglandaceae است. این گیاه درختی غالبـاً بـه منظـور استفاده از میوه‌ی آن کاشته و چوب آن نیز دارای مصرف صنعتی می‌باشد. ولی سایر قسمت‌های گیاه همچون برگ آن نیز دارای اثرات درمانی می‌باشند. برگ گردو به عنوان یک گیاه دارویی از جنبه‌های مختلفی همچون تاثیر آن در دیابت، در جلوگیری از اکسیداسیون مواد، اثر عصاره‌ی آن در ماندگاری پسته مورد مطالعه قرار گرفته است. در این تحقیق به شکل متمرکز به دنبال شناخت کاربردها و روش‌های مصرف برگ گردو در گزیده‌ای از منابع طب سنتی ایران هستیم.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نوع مروری-کتابخانه‌ای، با استفاده از نرم‌افزار نور، نسخه‌ها و موارد مصرف برگ گردو از منابع منتخبی همچون مخزن الادویه، کامل الصناعۀ، الحاوی که در مطالب خود از برگ گردو نام برده‌اند جمع‌آوری شده و سپس یافته‌های پژوهش به صورت کاربردها و روش‌های مصرف برگ گردو، دسته بندی و در این مقاله گزارش شده است.
یافته‌ها: کاربرد‌های برگ گردو به تنهایی و یا در ترکیب با سایر گیاهان دارویی به طور کلی در سه حوزه‌ی بهداشتی، درمانی و صنعتی قابل تقسیم می‌باشد. کاربردهای درمانی برگ گردو نیز از آن جهت که بر عضو خاصی متمرکز باشد یا خیر به دو بخش عمومی و اختصاصی قابل تقسیم بندی است. بیشترین کاربرد دارویی برگ گردو در کاهش انواع درد، انواع گزیدگی‌ها، انواع زخم‌ها و همچنین برخی بیماری‌های پوست و مو گزارش شده است. بیشترین کاربرد آن در گزیده‌ای از منابع طب ایرانی در رابطه با بیماری‌های پوستی، استخوانی، دیابت، انواع دردها، انواع زخم‌ها، انواع ورم‎ها معرفی شده است.
نتیجه گیری: برگ گردو در منابع گزیده‌ای از منابع طب سنتی ایران که از آن نام برده‌اند دارای کاربردهای درمانی عمومی همچون کاهش دهنده رطوبت و بلغم، کاهش دهنده خارش و کاربردهای درمانی اختصاصی همچون درمان آبریزش و نزله، تسکین انواع سردرد، درمان زخم‌های دهان، درمان اسهال، کاهش قند خون، گزارش شده است.