عمل آیینی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین دستاوردهای زیست فرهنگی انسان، از دیرباز نقشی انکار ناشدنی در زندگی مادی و معنوی بشر داشته است. پی‌بردن به اهمیت آیین‌ها، لزوم حفظ و حراست از آنها را تا اندازه زیادی روشن می‌سازد. آیین‌ها به‌صورت غیرملموس و ذهنی در باور عوام جای دارند و مانند بناها و آثار باستانی به‌صورت عینی در میراث‌فرهنگی یک ملت باقی نخواهند ماند و در طول زمان ممکن است از تاریخ یک ملت حذف و به فراموشی سپرده شوند. به همین دلیل پرداختن به این مضامین از مهم‌ترین مطالعات پژوهشگران هنر است. هدف اصلی مقاله، واکاوی جنبه‌های نمایشی و خاستگاه آیینی میر نوروزی در فرهنگ مردم ایران باستان است. پرسش اصلی مقاله این است که هدف از برگزاری این جشن چه بوده است؟ نگارنده در این جستار کوشیده است، تصویر جامعی از این جشن پیش روی خواننده قرار دهد. برای رسیدن به پاسخ این سؤال روش تحقیق کیفی روش مناسبی تشخیص‌داده‌شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که آیین میر نوروزی، نه‌تنها برای شادی و تفریح صرف نبوده، بلکه یک جشن بارورانه بوده که نیاکان ما، برای تضمین باروری طبیعت برگزار می‌کردند. ازاین‌رو تمام مناسک این جشن معنادار است و از جنبه‌های نمایشی قابل‌اعتنایی برخوردار است. روش تحقیق حاضر بر اساس هدف؛ بنیادی و با رویکرد توصیفی - تحلیلی بوده و داده‌ها بر اساس منابع کتابخانه‌ای گردآوری شده است. باتوجه‌به ماهیت و اهداف پژوهش این تحقیق از نوع موردی است.