با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، دوران تازه ‌ای در زندگی ملت‌ ها و دولت‌ ها آغاز گردید. تحولات روابط بین‌المللی متأثر از عوامل و داده ‌های تازه ‌ای شد که از آن جمله می‌توان به نقش شرکت ‌های چند ملیتی اشاره کرد. شرکت ‌های چند ملیتی به منظور گسترش فعالیت خود در جهان و سرمایه گذاری در قطب‌های صنعتی کشورهای درحال توسعه و استفاده از امکانات این گونه کشورها، اقدام به فعالیت کردند. قدرت اقتصادی و رقابت بالای بین شرکت‌ ها و قابلیت انعطاف پذیری با مقررات داخلی کشور و هم چنین قدرت تأثیر ‌پذیری آنها بر حاکمیت کشورها و مقررات داخلی از مشخصه ‌های بارز این شرکت‌ ها می ‌باشد. علاوه بر این با توجه به فعالیت این شرکت ‌ها در دو یا چند کشور مختلف، موضوع اصلی دعاوی که علیه این شرکت ‌ها مطرح گردیده، تعارض قوانین کشورهایی است که اقامتگاه یا اموال شرکت در آن قرار دارد. از آنجا که لازمه رسیدگی به دعاوی، تعیین دادگاه صلاحیت‌دار است، قبل از تعارض قوانین، تعارض دادگاه‌ ها یا تعارض صلاحیت ‌ها مطرح می شود که باید در چارچوب مقررات قانونی به حل آن پرداخت. نکته‌ دیگر این است که در بعضی دعاوی مشکل تعارض قوانین و دادگاه‌ ها تا حدودی حل گردیده، اما با توجه به مغایرت قوانین داخلی کشورها در بعضی دعاوی دیگر، این مشکل لاینحل باقی مانده که به ناچار باید راه حل مسأله را در حقوق قراردادی جستجو کرد. در این پژوهش سعی بر این شده است شرکت ‌های چند ملیتی از منظر قوانین ایران و همچنین موضوع تعارض قوانین و دادگاه ‌ها مورد بررسی قرار گیرند.