در مرحله‌ی اول این مطالعه به بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف پلی آلومینیوم کلراید (PAC) (0، 50، 100 و 150 میلی‌گرم بر لیتر) بر روی تصفیه‌ی آلاینده‌های فاضلاب داروسازی در راکتور زیستی غشایی (MBR) پرداخته شد. نتایج مشخص کرد که افزایش غلظت PAC باعث بازدارندگی بیشتر فعالیت زیستی می‌شود. همچنین کاهش نرخ برداشت اکسیژن (OUR) با جذب آلاینده‌های آلی توسط هیدرولیزهای PAC جبران شد که منجر به بهبود حذف COD در MBRهای حاوی PAC شد؛ این توانایی جذب با افزایش بیشتر غلظت PAC سبب افزایش حذف فسفر شد، اما در غلظت 150 میلی‌گرم بر لیتر PAC میزان حذف نیتروژن کاهش یافت؛ بنابراین غلظت بهینه‌ی PAC 100 میلی‌گرم بر لیتر انتخاب شد. در مرحله‌ی دوم مشخص شد که غلظت بهینه‌ی PAC در MBR سبب کاهش مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) و ریزاندام‌های رشته‌ای در MBR شده است که این امرسبب کاهش مقدار کف و پتانسیل ایجاد آن شد.