گاز دي اکسيدکربن به عنوان يک عامل مهم و مؤثر در گرمايش جهاني و تغيير اقلیم، مسئول 60 درصد گرم شدن جهان يا اثر گلخانهای شناخته شده است. مهمترین منبع انتشار این گاز، سوخت های فسیلی چون بنزین، نفت و گازوئیل است که برای تولید انرژی بخصوص در مناطق شهری بکار گرفته می شود. مصرف بیش از ظرفیت محیط این سوختها منجر به بروز مشکلات زیست محیطی بی‌شماری شده است. هدف این پژوهش بررسی ردپای اکولوژیک شهر مرند و ارزیابی وضعیت اراضی جنگلی و زراعی این شهر در ارتباط با ظرفیت جذب گاز دی اکسید کربن می باشد. تحقیق حاضر هدف گرا و کاربردی می باشد. روش مورد استفاده برای برآورد ردپای اکولوژیک گاز دی اکسید کربن روش IPCC می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که سرانه ردپای اکولوژیک گاز دی اکسید کربن برای هر نفر 293 مترمربع می باشد. با در نظر گرفتن خالص مساحت کل اراضی جنگلی شهرستان که برابر با 1420 هکتار، سرانه اراضی جنگلی برای هر فرد 239 مترمربع از ردپای اکولوژیک شهرستان کمتر می باشد. با استفاده از شاخص پوشش گیاهی NDVI ، کل اراضی دارای پوشش گیاهی را بر روی تصویر ماهواره ای لندست برابر با 9848 هکتار بدست آمد، یعنی سرانه اراضی جنگلی و زراعی برای هر فرد در این شهرستان برابر با 411 متر مربع می باشد که 179 متر مربع بیشتر از ردپای اکولوژیک گاز دی‌اکسیدکربن می باشد. روند فعلی انتشار گازها دی اکسیدکربن نشان می‌دهد که با افزایش آنها از یک سوی و کاهش اراضی جنگلی در سوی دیگر در سالهای نه چندان دور بر مشکلات ناشی از کاهش ردپای اکولوژیک در این شهر پدیدار خواهد شد.