این پژوهش به بررسی تاثیر اجتناب از مالیات بر رابطه بین سرمایه‌گذاری بیش از حد و محدودیت در تامین مالی در کشور ایران در جهت کمک به مدیران برای تصمیم‌گیری و عملکرد بهتر در امر پرداخت مالیات، حفظ وجه نقد و استفاده از آن در جهت سرمایه‌گذاری می‌پردازد. در این پژوهش از اطلاعات 153 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های‌ 1393 تا 1398 استفاده شده است. به منظور بررسی تاثیر متغیرها از روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) و برای تحلیل الگوها از رویکرد حداقل مربعات جزیی (PLS) استفاده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که بین محدودیت در تامین مالی و سرمایه‌گذاری بیش از حد رابطه منفی وجود دارد، اما این رابطه معنادار است. همچنین با وجود رابطه منفی بین محدودیت مالی و اجتناب از مالیات، اجتناب از مالیات به عنوان یک متغیرمیانجی، اثر معنادار و مثبتی بر سرمایه‌گذاری بیش از حد دارد. می‌توان نتیجه‌گیری نمود که محدود کردن اجتناب از مالیات سرمایه‌گذاری را کاهش می‌دهد. چرا که اجتناب مالیاتی منبع خوبی از تامین مالی داخلی است که بر سطح سرمایه‌گذاری شرکت تاثیر گذاشته و باعث غلبه بر نرخ‌بندی سرمایه‌ از جنبه انتخاب نامطلوب می‌شود همچنین با تاثیر بر رشد اندازه شرکت باعث ایجاد خطر اخلاقی شود.