هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری بانک­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با توجه به نقش تعدیلگر اندازه بانک می­باشد. برای دستیابی به این هدف، در محاسبه سودآوری بانک از دو شاخص بازده کل دارایی­ها (ROA) و بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) استفاده گردید. نمونه­ی آماری شامل 15 بانک پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1392 تا 1398 (7 ساله) می­باشد. آزمون فرضیات با استفاده از رگرسیون خطی و با نرم­افزار ایویوز اجرا گردید. نتایج پژوهش نشان داد که بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده کل دارایی­ها) ارتباط مستقیم وجود دارد ولی بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده حقوق صاحبان سهام) ارتباط معناداری وجود ندارد. همچنین اندازه بانک ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده کل دارایی­ها) را تعدیل می­کند در حالیکه اندازه بانک ارتباط بین تمرکز مالکیت و سودآوری (بازده حقوق صاحبان سهام) را تعدیل نمی­کند.