مدیریت نیز مانند سایر امور فردی و اجتماعی دارای اصول و ضوابطی است که اگر مدیر در چارچوب آن اصول حرکت کند ، می تواند کشتی سازمان و تشکیلات را به ساحل نجات و مقصد نهایی رهنمون گردد و اگر از آن اصول و ضوابط خارج شود و به شیوه ها و روشهای نامطلوب برای وصول به هدف متوسل گردد ، آفتی مخرب دامنگیر سازمان و تشکیلات خواهد شد و در نتیجه انحطاط و اضمحلال سازمان را در پی خواهد داشت. امام علی (ع) در سخن زیبایی این حقیقت را چنین بیان فرموده است: «سُوءُ التَّدْبیر، سَبَبُ التَّدْمیر». مدیریت و رهبری ناصحیح (سوء مدیریت) موجب سقوط و نابودی است. مدیر آگاه و با کفایت ، همانطور که به هدف می اندیشد ، به سلامت وسایل و روشهایی که باید یک مجموعه را به مقصد برساند نیز فکر می کند و می داند که با شیوه های آفت گرفته و ابزار ناصحیح هرگز نمی توان قله رفیع هدف را تسخیر کرد.