پژوهش‌های تجربی اندکی به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چرا شرکت‌ها داوطلبانه و بدون هیچ‌گونه الزام قانونی ، اقدام به افشای اطلاعات مربوط به منابع انسانی خود می‌نمایند. هدف پژوهش حاضر کاوش محرک‌های افشای اطلاعات کارکنان در گزارش سالانه شرکت‌ها بوده و برای دستیابی به این مهم از مدل سه‌بعدی تئوری ذی‌نفعان اولمن (1985) استفاده شده است. بر این اساس 107 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1392 الی 1397 موردبررسی قرار گرفتند. جهت آزمون فرضیه‌ها از روش رگرسیون چند متغیره با رویکرد داده‌های ترکیبی استفاده‌ شد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد، قدرت ذی‌نفعان بر افشای اطلاعات کارکنان بر اساس تحلیل محتوی با هردو رویکرد شاخص و فراوانی تأثیر مثبت و معنادار دارد. هم‌چنین وضعیت استراتژیک بر افشای اطلاعات کارکنان بر اساس رویکرد شاخص تأثیر مثبت و معناداری دارد اما بر اساس رویکرد فراوانی تأثیر معناداری ندارد و در نهایت عملکرد مالی شرکت بر افشای اطلاعات کارکنان بر اساس هر دو رویکرد شاخص و فراوانی تأثیر معناداری ندارد.