هدف از این مطالعه بررسی عوامل تعیین کننده بازخرید سهام در طول دوره سیاست های پولی غیر متعارف شرکت‌های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران می‌باشد، در راستای دستیابی به هـدف مـذکور ، تعـداد 88 شرکت از بین جامعه آماری که اطلاعات مورد نیاز بـرای دوره 5 سـاله پـژوهش (1397- 1393) در خصـوص آن‌هـا قابـل دسترسی بود، انتخاب شدند. آزمون فرضیه های این مطالعه با استفاده از الگوی رگرسیون توبیت انجام شـده کـه در علـوم رفتاری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، برای انجـام تحلیـل هـای نهـایی، از نـرم افـزار Stata استفاده شده است. نتایج نشان داد که شرکت‌های دارای جریان نقدی آزاد تر و هزینه های استقراض پایین تر احتمال بیشتری دارد که برای بازخرید سهام اقدام کنند ، شرکت هایی با اهرم مالی بالاتر احتمال دارد از بازخرید سهام امتناع کنند و شرکت‌ها سود سهام و بازخرید سهام را به منظور جلب رضایت ذینفعان خود ، تعدیل می کنند. همچنین نتایج نشان می‌دهد. از دیدگاه جزئی تر ، این مقاله بینش و شواهد جدیدی را برای پشتیبانی از این دیدگاه که باید ساختار مالی به عنوان یک عامل مهم در تعیین اثرات سیاست پولی غیر متعارف در نظر گرفته شود ، ارائه می‌دهد.