مدیران دارای توانایی ذاتی بیشتر قدرت درک و تحلیل بیشتری از شرایط حال و آینده شرکت و صنعت دارند و در نتیجه تحریم‌های آنها در رابطه با اقلام تعهدی از کیفیت بالاتری برخوردار خواهد بود مدیران به خاطر تاثیری که می توانند در تعیین وضعیت مالی شرکت ایجاد کنند و در جهت بهبود یا عکس آن عمل نمایند، مرکز توجه بسیاری از محققین و سرمایه گذاران قرار گرفته اند. همین امر باعث شد که محققین همواره سعی در سنجش میزان کارایی و عملکرد مدیران باشند. البته به علت کیفی بودن عملکرد مدیریت، این سنجش بصورت کیفی و پرسشنامه ای مورد مطالعه قرار گرفته است. منظور از اصطلاح محدودیت مالی این است که مانع تامین وجوه برای همه سرمایه‌گذاری‌ها مطلوب شود. این عدم توانایی می‌تواند ناشی از عدم توانایی و ناکارآمدی مدیریت در گرفتن وام، عدم توانایی برای تامین وجوه و همچنین شرایط بد اعتباری در انتخاب سهام جدید و با وجود دارایی های غیر نقد شونده باشد هدف از این پژوهش بررسی نقش مدیران در محدودیت تامین مالی شرکت ها در دوره رشد آنها می باشد. بدین منظور داده های مربوط به 124 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1386 تا 1392 با استفاده از مدل رگرسیون و الگوی داده های ترکیبی مورد آزمون قرار گرفت نتایج تحقیق نشان داد در دوره رشد شرکت، هرقدر توانایی مدیریتی بیشتر باشد محدودیت مالی کمتر است.