مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت و افشاگری‌های مرتبط با آن، عامل مهمی است که به تداوم فعالیت شرکت منجر می‌شود. زیرا شرکت‌ها در ارتباط با جامعه هستند و جامعه امکان بقای شرکت را در دراز مدت فراهم می‌آورد و جامعه از فعالیت و رفتار شرکت بهره می‌گیرد. گسترش مسئولیت پذیری شرکت‌ها بر این موضوع دلالت دارد که مسئولیت‌های شرکت از آنچه در گذشته بوده یعنی فراهم کردن پول برای سهامداران، فراتر رفته است. اگر چه از مدیریت ارشد به خصوص مدیرعامل انتظار می‌رود وظابف خود را بی‌طرفانه انجام دهد. اما میزان تجربه و نوع دانشی که دارند، می‌تواند بر استراتژی شرکت تاثیر پذیر باشد. از این رو هدف پژوهش بررسی تأثیر کارایی هیئت مدیره بر عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال‌های 1393 تا 1397 است. برای آزمون فرضیه از رگرسیون خطی چند متغیر و داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه اول نشان داد که کارایی هیئت مدیره رابطه معنادار با عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت دارد. هرچقدر هیئت مدیره‌ها از کارایی بیشتری برخوردار باشند شرکت‌های نیز در همان جهت عملکرد مسئولیت اجتماعی بهتری از خود نشان می‌دهند. از این رو پیشنهاد می‌شود شرکت‌ها برای داشتن عملکرد بهتر در زمینه مسئولیت اجتماعی از هیئت مدیره‌هایی با کارایی بالا انتخاب کنند نتایج فرضیه دوم نشان داد پیشینه مالی مدیرعامل رابطه بین کارایی هیئت مدیره و عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت را تعدیل می‌کند از این رو می‌توان پیشنهاد نمود شرکت‌ها برای مطلوبیت در گزارش‌دهی عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت از داشتن مدیرعامل‌هایی با پیشینه دانش مالی غافل نشوند.