بررسی‌های روان‌شناختی نشان می‌دهد که نقاشی کودک نتیجه آموزه‌های خودآگاه و ناخودآگاه او نسبت به مفاهیم گوناگون است و کودک آنچه را که از بیان آن عاجز است از طریق نقاشی بیان می‌کند. درگیری‌های ذهنی او به دلیل ناتوانایی گفتگو در رابطه با آنها در نقاشی‌هایش نمود می‌یابد. هدف این پژوهش بررسی برانگیخته شدن هوش هیجانی کودک از طریق نقاشی است. نقاشی کودک می تواند منبع ارزشمندی برای شناخت بهتر کودک باشد در واقع نقاشی بازتاب دنیای درونی کودک نسبت به زندگی است. کودک در نقاشی هایش برداشت خود از روابط موجود در خانواده را به خوبی ترسیم می کند. در واقع ارتباط افراد خانواده با یکدیگر، نقش هر یک از اعضا و میزان صمیمیت آن ها نشان داده می شود. نقاشی کودکان بیانگر رابطه او با محیط پیرامون آن ها ست پس از طریق تفسیر نقاشی کودکان می توان به نیازها، ترس ها، آرزوها، توانایی های شناختی و هوشی کودکان پی برد. آنچه که در نقاشی کودک به طور مرتب تکرار می شود همچنین استفاده از رنگ ها اهمیتی خاص دارند. توانایی نقاشی کشیدن کودکان محصول عوامل ژنتیکی و محیطی است با این حال عنصر لازم برای آغاز نقاشی کشیدن کودکان، توانایی های حرکتی ظریف مانند نگه داشتن درست مداد در دست است پس لازم است کودکتان به سطح رشدی مناسب رسیده باشد. علاقه کودک و بافت فرهنگی که او در آن رشد می کند در محتوا و موضوعاتی که توسط کودکتان ترسیم می شود نقش به سزایی دارد. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و توصیفی پیمایشی است. پس از مطالعه کتابخانه‌ای در ارتباط با دلایل روان‌شناسی ترسیم نقاشی توسط کودکان و همچنین تحلیل نمادها و رنگ‌های موجود در نقاشی آنها به بررسی برانگیخته شدن هوش هیجانی کودک از طریق نقاشی پرداخته ‌شده‌است‌. متغیرهای مورد پژوهش شامل نمادها و رنگ‌های مورد استفاده در نقاشی کودکان است.