از زمان¬های گذشته تا¬کنون تاثیرپذیری از یک یا چند اثر در حوزه¬ی هنر، موضوعی بوده که ذهن هنرمندان و مخاطبان این عرصه را به خود مشغول کرده که آیا این امر می¬تواند صحیح باشد؟ چگونه؟
نقد بینامتنی روش جدیدی برای تحلیل وبررسی آثار هنری از این جهت و پاسخگویی به این قبیل سوالات است. که برای این پژوهش ابتدا از بین نشانه¬های طراحی شده در بازه¬ی زمانی 1337 تا 1384 توسط مرتضی ممیز به عنوان پدر گرافیک ایران، نمونه¬هایی را که خود هنرمند اشاره کرده یا از طریق مشاهده و مقایسه قابل تشخیص است که تحت تاثیر آثار هنری ماقبل از خود قرار گرفته¬اند را انتخاب و با نمونه¬های کشف شده طی جداول و نمودارهایی به روش توصیفی تحلیلی، مقایسه و از نظر زمینه¬ی هنری و نوع بینامتن تجزیه و تحلیل شده¬اند. در آخر علی¬رغم ویژگی¬های منحصر به فرد نشانه¬ها که حاکی از ذوق هنری و خلاقیت هنرمند است، تشابهاتی بین آن¬ها و آثار هنری گذشته بخصوص دوره¬های هنری اسلامی(قرن 9 و10)، ایران باستان(شوش) شرق(ژاپن) که بیشتر در زمینه¬های طراحی نشانه، تذهیب، معماری و سفالگری و از نوع بینامتن ضمنی و آشکار بوده¬است، یافت شد. دلیل این تاثیر¬پذیری را می¬توان معرفی وانتقال هویت ملی هنرمند دانست.