یکی از زمینه¬های تولید آثار گرافیکی در جهان و به تبعِ آن در ایران تولید پوستر تئاتر است. از آنجا که این رسانه¬ی¬ مهم، از زبان بصری و تصویری برای انتقال مفاهیم کمک می¬گیرد، ارتباط تنگاتنگی با علم نشانه¬شناسی پیدا می¬کند، و از همه مهمتر اینکه¬¬ تئاتر، هنری است که از تمام احساسات انسان به ¬طور مستقیم در کار خود بهره می¬گیرد. نشانه¬شناسی تئاتر نیز علمی که به روابط بین نظام¬های مختلف نشانه¬ای دخیل در فهم یک نمایش پرداخته، و از طرف دیگر پوستر تئاتر نیز پل ارتباطی تماشاچی با نمایش قبل از حضور در سالن تئاتر است. حال این سوال مطرح می¬شود که نظام نشانه¬¬¬ای یک پوستر تئاتر چه ارتباطی با نظام نشانه¬ای خود نمایش یا تئاتر دارد؟ و آیا طراحان پوستر در همسویی این دو موفق عمل می¬کنند؟
این پژوهش که از نظر نوع، کیفی و از نظر روش، توصیفی تحلیلی است داده¬های خود را از طریق کتابخانه¬ای و اسنادی جمع¬آوری و سعی کرده است تا ضمن مطالعه و مقایسه¬ی نظریه¬های نشانه¬شناسی و به¬خصوص نشانه¬شناسی سوسور امکان تحلیل پوسترهای تئاتر دهه¬ی هشتاد ایران را فراهم نماید.