اقتصاد شهری، زمینه‌ای مطالعاتی است که بر پایه مسأله تمرکزیابی جمعیت و فعالیت اقتصادی در فضای جغرافیایی شکل گرفته است. پس، می‌توان اقتصاد شهری را به‌عنوان مطالعه روابط فضایی میان افراد، خانوارها و شرکت‌ها از یک منظر اقتصادی تعریف نمود. این امر، بدان معناست که تمرکز اقتصاد شهری به‌طور عمده بر ارائه تحلیلی فضایی از فعالیت‌های اقتصادی در شهرها است. بیشتر تحلیل‌های اقتصاد شهری، به دنبال بسط رفتارهای افراد و شرکت‌ها در اقتصاد خرد به نحوه اثرگذاری عامل فضا بر این قبیل رفتارها بوده است (شورچه، 1396 ـ به نقل از (Nourse, 1971; Rasmussen, 1973; Burnell, 2010.
آرنوت و مک میلن، در پاسخ به نخستین پرسش اقتصاد شهری ـ علت وجود شهرها ـ با واکاوی نوع جهت‌گیری، دانشمندان اجتماعی، تبیین‌های متفاوتی برای وجود شهرها ارائه داده‌اند. تاریخ‌دانان نظامی، تمرکز جمعیت در قالب شهرها را به دلیل دفاع از خود در برابر یورش دیگران می‌دانند. تاریخ‌دانان دین، عامل مذهب را به‌عنوان عامل تأثیرگذار بر تمرکز افراد در قالب شهرها مطرح می‌کنند. جامعه شناسان نیز ممکن است بر این عقیده باشند که انسان‌ها، میل به تعامل اجتماعی در کنار یکدیگر دارند، بنابراین این اشتیاق، زمینه تمرکز فضایی آنها در قالب شهرها می‌شود (Arnott and McMillen, 2006). در این اثر، به‌طور خلاصه به مهم‌ترین شرایط و عوامل دخیل در پیدایش شهرها ـ با تأکید بر موضوع اقتصاد شهری ـ اشاره شده و با دسته‌بندی و تحلیل محتواگونه از میزان اثرگذاری این شرایط، به موضوع رشد شهر از منظر اقتصاد شهری پرداخته می‌شود.