بادام خوراکی به عنوان گونه‌ای چند منظوره در راستای حفاظت از آب و خاک در اراضی کوهستانی مورد توجه بهره‌برداران می‌باشد. این گونه یکی از گیاهان مناسب برای بکارگیری در سیستم کشاورزی- جنگل در مناطق نیمه خشک فلات مرکزی ایران می‌باشد، اما به علت تاثیر منفی سرمای دیررس بر تولید محصول بادام درختی با مشکل توسعه مواجه است. این تحقیق با هدف شناسايي و جمع آوری پايه هاي بادام دير گلده و آزمایش سازگاری پایه های پیوندی در شرایط دیم به اجرا در آمد. ابتدا 48 پایه کولتیوار یا رقم بومی و خارجی دیر گلده در سطح استان خراسان رضوی شناسایی شد. آنگاه بر اساس صفات میزان محصول دهی، مقاومت به آفات و بیماریها 25 پایه یا رقم انتخاب گردیدند. از پایه های فوق پیوندک تهیه و در خزانه بر روی پایه بذری بادام محلی پیوند زده شدند. نهالهای پیوندی در سن یک سالگی در شرایط دیم کاشته شدند. واکنش آنها طی مدت سه سال مورد ارزیابی قرار گرفت. رقم فراگنس به لحاظ درصد موفقيت پيوند و مقاومت به بيماري كنه و رشد ارتفاعی در خزانه در سطح 95% اختلاف معنی داری را نشان داد. کمترین درصد موفقیت پیوند زنی، رشد ارتفاعی و بیشترین آلودگی به کنه به ترتیب در پایه های 8040، 8009 و 8003 مشاهده گردید (P<0.05). پس از گذشت سه سال نهالهاي پيوندي کد 8014 و رقم فراگنس به ترتیب با 94 و 83 درصد بیشترین موفقیت در استقرار را نشان دادند، که نسبت به برخی پایه ها از جمله پایه کد 8017 با 11 درصد زنده مانی دارای اختلاف معنی داری بودند.