به منظور بررسي تأثير همزيستي قارچ¬هاي آربوسكولار مايكوريزا و تنش خشكي بر عملکرد کمی علوفه( قطر و ارتفاع ساقه، تعداد برگ، وزن ساقه، وزن بلال و عملکرد علوفه تر) ذرت، آزمایش مزرعه ای در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده ي کشاورزي دانشگاه کردستان به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. عوامل مورد مطالعه شامل تیمارهای تنش خشکی و قارچ مایکوریزا بود. تیمار تنش خشکی به عنوان فاکتور اصلی شامل سه سطح آبیاری کامل(با دور آبیاری 6 روزه)، اعمال تنش خشکی سه هفته قبل از شروع مرحله زایشی و اعمال تنش خشکی بعد از مرحله زایشی به مدت سه هفته و سطوح کاربرد گونه های مختلف قارچ مایکوریزا شامل: عدم مصرف قارچ مایکوریزا(شاهد)، کاربرد گونه Glomus mosseae، کاربرد گونه Glomus intraradices و کاربرد تلفیقی از دو گونه قارچ مایکوریزا (G. mossea +G. intraradices) به عنوان سطوح فاکتور فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی روی صفات ارتفاع ساقه، قطر ساقه، وزن ساقه و عملکرد علوفه تر معنی دار بود. به علاوه اثر کاربرد قارچ مایکوریزا نیز روی صفات ارتفاع ساقه، وزن ساقه و عملکرد علوفه تر معنی دار بود. تأثير قارچ G. mosseae و مخلوط دو گونه قارچ در كاهش اثر خشكي بيشتر از قارچ G. intraradices بود. مي¬توان چنين نتيجه گيري كرد كه در شرايط كم آبي قارچ هاي AM با افزايش جذب عنصر فسفر، رشد و عملكرد گياه ذرت را بهبود مي بخشند