دیابت ملیتوس به خاطر شیوع سریع آن در دو دهه اخیر توجه زیادی را به خود معطوف کرده است. این بیماری با علائم متعدد از جمله افزایش غلظت گلوکز پلاسما، دفع گلوکز از راه ادرار و احساس گرسنگی مشخص می‌شود. از طرف دیگر بیماران دیابتی در خطر افزایش ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی و در خطر افزایش نارسایی قلبی می‌باشند. استرس اکسایشی به واسطه بنیان‌های آزاد یا گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) باعث ایجاد آسیب‌های اکسایشی در سطح سلولی، بافتی یا اندامی می‌شود. منابع متعددی برای تولید بنیان‌های آزاد وجود دارند که اغلب ROS از منابع درونی به وجود می‌آیند و به عنوان محصول طبیعی و ضروری واکنش‌های متابولیکی بدن مانند تولید انرژی در میتوکندری هستند. خاصیت آنتی‌اکسیدانی آویشن به خاطر ترکیبات فنولی از قبیل فلاونوئید و اسیدهای فنولیک و همچنین تیمول، کاراکرول و گاما تروپین بسیار بالا و در حد آنتی‌اکسیدان‌های صناعی مثل بتاهیدروکسی تولئون است. نتایج آزمایشات نشان داد که فیبروز قلبی پس از هشت هفته مکمل¬یاری آویشن کاهش معنادار یافته است، اما آپوپتوز کاهش معنادار نداشته است. برای بررسی دقیق¬تر، تصاویر هیستوپاتولوژیک بخشی از بافت قلب، رنگ آمیزی شده به وسیله هماتوکسیلین-ائوزین و اسون تری کروم و کمی¬سازی فیبروز در سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابت و مکمل¬یاری آویشن با بزرگنمایی 400 برابر انجام گرفت. نتایج نشان دادند که فلاونوئیدها موجب افزایش بیان ژن یا پروتئین GLUT4 عضلات، کبد و یا دیگر ژن های دخیل در جذب گلوکز به درون سلول می شود. همچنین نتایج آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) نشان داد که تفاوت معنا‌داری در میزان کاردیومیوپاتی گروه مکمل یاری آویشن دیابتی و گروه کنترل وجود دارد. بنابراین، مکمل یاری آویشن، بر میزان کاردیومیوپاتی موش¬های صحرایی دیابتی تأثیرگذار بود. همچنین بررسی نتایج تاثیر بین متغیرها نشان داد که شاخص فیبروز در ایجاد تفاوت میزان کاردیومیوپاتی بین دو گروه تاثیر معناداری داشته است، ولی شاخص آپوپتو تاثیر معنادار نداشته است.