اين تحقيق به منظور بررسي اثرات تنش خشکی و كودهاي زيستي بر خصوصيات کمي و کيفي گياه دارويي ماريتيغال (Silybum marianum L.) انجام شد. آزمايش به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 3 تکرار در مزرعه آموزشي- پژوهشي پژوهشکده کشاورزي دانشگاه زابل در سال 1391 انجام گرفت . کرت های اصلی شامل آبیاری با 4۰، 6۰ و 8۰ درصد ظرفیت زراعی و کرت های فرعی شامل تغذیه گیاه با کودهای نیتروکسین به میزان 300 میلی لیتر در 1000 گرم بذر، کود نیتروکسین به میزان 600 میلی لیتر در 1000 گرم بذر، کود سوپرنیتروپلاس به میزان 300 میلی لیتر در 1000 گرم بذر، کود سوپرنیتروپلاس به میزان 600 میلی لیتر در 1000 گرم بذر و عدم مصرف کود بود. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد دانه، وزن هزار دانه، درصد و عملکرد اسانس، درصد ماده آلی ، درصد پرولین و درصد پروتئین دانه بودند. نتایج آزمایش نشان داد که تنش خشکی بر وزن هزار دانه و عملکرد دانه تاثیر داشته وسبب کاهش آنها گرديد.ميزان درصد و عملکرد اسانس دانه تحت شرايط تنش خشکي ملايم (60% ظرفيت زراعي) افزايش يافت.همچنین اثر کودهای زیستی بر تمام صفات فوق معنی دار بود. برهمکنش تیمارهای تنش خشکی و کودهای زیستی بر وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد اسانس، عملکرد اسانس، درصد ماده آلی و پرولین معنی دار شد. بنابراین به نظر می رسد استفاده از 60 درصد ظرفیت زراعی مزرعه و کود زیستی سوپرنیتروپلاس به میزان 600 میلی¬لیتر در 1000 گرم بذر بهترین تیمار در تولید عملکرد ماده مؤثره ماریتیغال در شرایط کشت ارگانیک باشد.