زمینه و هدف: زنان باردار و بیماران مبتلا به دیابت یا ورم مفاصل و بعضا به طور مادرزادی تنگی کانال کارپال مواجه هستند .با توجه به این مسیله ، سوال اصلی پژوهش این بود که آیا تمرینات توانبخشی در درمان سندروم تونل کارپال در میان زنان مبتلا به دیابت مفید است روش کار: جامعه آماری در این تحقیق شامل کلیه زنان دیابتی مبتلا به عارضه سندرم تونل کارپال می باشد که در سال 1397 تعداد 40 نفر از آنان به علت پراکندگی اعضای نمونه و عدم دسترسی به همه اعضای نمونه به شیوه در دسترس انتخاب و سپس بصورت تصادفی (قرعه کشی) و در گروههای آزمایش و کنترل به تعداد مساوی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج به دست آمده از این فرضیه نشان داد که عدم تناسب دامنه مچ دست گروه تجربی پس از یک دوره تمرینات توانبخشی به شکل معناداری کاهش یافته است و نشان دهنده اثر بخشی معنادار این نوع تمرینات بر دامنه مچ دست افراد مبتلا به سندرم تونل کارپل است.همچنین نتایج بدست آمده نشان داد که قدرت گریپ گروه تجربی پس از تمرینات توانبخشی به شکل معناداری در پس آزمون افزایش معنادار داشته است. بنابراین یک دوره تمرینات توانبخشی برقدرت گریپ دست زنان دیابتی دارای سندروم تونل کارپال تاثیرمعناداری دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد نشان داد که یک دوره تمرینات توانبخشی و درگیر در عضلات آسیب دیده به شکل معناداری بهبود در دامنه حرکتی و قدرت مچ دست را نشان داد.