مقدمه و هدف: در مورد احتمال وجود دوره های حساس و اینکه آیا تجارب حرکتی و آموزش زودهنگام بر یادگیری توالی های جدید تاثیر دارد یا خیر اطلاعات اندکی مشخص شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر آموزش زودهنگام بر عملکرد و یادداری تکلیف توالی حرکتی بوده است. روش کار: نمونه نهایی این تحقیق 36 آزمودنی (پسر) راست دست، با دامنه سنی 18 تا 27 سال، سالم از نظر سیستم عصبی، و بدون اختلال حرکتی بود که به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در سه گروه 12 نفری مشتمل بر آموزش زود هنگام (12 نفر)، آموزش دیرهنگام (12 نفر) و گروه گواه (12 نفر) گمارده شدند. برای ارزیابی نمونه ها از آزمون های استاندارد و همچنین نرم افزار تکلیف توالی حرکتی (SRT) برای تولید و اجرای محرک های متوالی مورد استفاده قرار گرفت. در این تحقیق کل مداخله شامل دو فاز (اکتساب و یادداری) و 10 مرحله پاسخ به محرک های متوالی بود که طی آنها نتایج عملکرد گروه ها با هم مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده از آمار توصیفی، آزمون شاپیرو - ویلک، t همبسته و تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) استفاده شد.یافته ها: در مرحله اکتساب، در دو مولفه زمان و دقت پاسخ، در تمام بلوک های تمرینی بین گروه های آزمودنی تفاوت معناداری وجود داشت و این تفاوت به نفع گروه آموزش زودهنگام بوده و این گروه نسبت گروه های دیگر در طول انجام تکلیف توالی حرکتی عملکرد بهتری داشتند. بعد از گروه آموزش زودهنگام، به ترتیب گروه آموزش دیرهنگام و گروه گواه عملکرد بهتری داشتند. در آزمون یادداری نیز این تفاوت بین گروه ها مشهود بود و گروه آموزش زودهنگام سریعتر و دقیق تر از گروه های آموزش دیرهنگام و گروه گواه به محرک ها پاسخ دادند.نتیجه گیری: این یافته ها از این ایده حمایت می کند که احتمال دارد نوعی دوره حساس در دوران کودکی وجود داشته باشد که در آن با غنی تر کردن آموزش حرکتی از طریق تمرین و تجربه، بتوان بهبود عملکرد حرکتی را در مراحل بعدی زندگی تقویت کرد