زمینه و هدف: مشکلات نقص در کارهای شناختی و حرکتی افراد سندرم داون سازگاری با اعمال زندگی روزمره و استقلال شخصی آنها را دشوار نموده ، به این منظور هدف تحقیق ما بررسی اثر تمرینات کنترل قامت در شرایط تکلیف دوگانه در مقابل تکلیف منفرد بر تعادل دانش آموزان سندرم داون می باشد.روش کار: در این تحقیق 24 دختر و 8پسر دانش آموز سندرم داون آموزش پذیر شهر کرمان با میانگین سنی 63/10سال شرکت داشتند. شرکت کنندگان در سه گروه 10 نفری ،هرگروه 8 دختر و 2 پسر ، تکلیف دوگانه و تکلیف منفرد و گروه کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی تمرینات را به مدت 24 جلسه 45 دقیقه ای انجام دادند.تعادل افراد با استفاده از خرده آزمون تعادل بروینینکز – اوزرتسکی سنجیده شد.پس آزمون 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و آزمون پیگیری سه روز ، یک هفته ،یک ماه و دوماه پس از آخرین جلسه تمرینی گرفته شد.یافته ها: جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون اندازه های مکرر در سطح معنی داریP<0/05 استفاده شده است، نتایج یافته ها نشان دادکه بین نمرات آزمودنی ها در 24ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، سه روز بعد، یک هفته بعد، یک ماه بعد و دو ماه بعد تفاوت معنادار وجود دارد (05/0> 016/0= P- مقدار) به عبارتی میانگین نمرات تعادل افراد سندرم داون در اندازه گیری مکرر از لحاظ آماری معنادار است.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که ، تمرینات کنترل قامت در شرایط تکلیف دوگانه و منفرد باعث بهبودی تعادل دانش آموزان سندرم داون شده و اثرات این تمرینات در دو گروه ماندگار بوده اما افرادی که در شرایط تکلیف دوگانه تمرین کردند عملکرد بهتری را نسبت به گروهی داشتند که با شرایط تکلیف منفرد تمرین کرده بودند و سطح ماندگاری اثر تمرینات در افراد گروه تکلیف دوگانه نسبت به گروه تکلیف منفرد سطح بالاتری از ماندگاری را داشته.