زمینه و هدف : آمادگی جسمی و ذهنی برای حصول حداکثر عملکرد یک ورزشکار دو پایه اساسی می باشند. علیرغم اهمیت توجه به حیطه روانشناسی و روانپزشکی در ورزش و روند رو به افزایش استفاده از همکاری روان شناسان و روانپزشکان ورزشی در دنیا در کشور ما توجه چندانی به این مقوله وجود ندارد لذا این تحقیق بر آن است تا نگرش ورزشکاران ملی پوش و مربیان استان مازندران را نسبت به روانشناسی ورزشی مورد ارزیابی قرار دهد. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی جامعه آماری شامل 234 ورزشکار ملی پوش و216 مربی درجه یک و دو استان مازندران در رشته های مختلف ورزشی بودند که به پرسشنامه ای شامل دو بخش اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه مارتین که نگرش به روان شناسی ورزشی را ارزیابی می کند پاسخ دادند. داده ها با روشهای آمارتوصیفی و آزمون مربعات تجز یه و تحلیل شد.یافته ها: در این مطالعه میزان نگرش مثبت افراد در نیاز و اعتماد به مشاوره با روانشناس ورزشی در گروه ورزشکاران 1/55% و در گروه مربیان 5/56% بود. در بین ورزشکاران نگرش مثبت در اعتقاد به مشاوره با روانشناس درگروه زنان بیشتر از گروه مردان بود و نگرش مثبت ورزشکاران نسبت به تمایل مشورت با روانشناس ورزشی 94% و درگروه مربیان 5/95% بود. افراد با تحصیلات بالاتر نگرش مثبت تری نسبت به روانشناسی ورزشی داشتند.نتیجه گیری: در این مطالعه علیرغم تمایل بسیار بالای ورزشکاران و مربیان به استفاده از روانشناس ورزشی، ولی نگرش آنها نسبت به اعتقاد و اعتماد به مشاوره روانشناسی پایین است که این نشان دهنده درک اهمیت توجه به روانشناسی ورزشی در بین نمونه ها می باشد.