زمینه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی میزان تغییرات سطح مقاومت به انسولین و گلوکز خون به دنبال هشت هفته فعالیت مقاومتی همراه با مصرف مکمل استویا در زنان مبتلا به دیابت نوع II بود.روش کار: بدین منظور 40 زن در چهار گروه 10 نفری تجربی 1 (تمرین مقاومتی+مصرف استویا)، گروه تجربی 2 (تمرین مقاومتی)، گروه مکمل استویا و گروه کنترل قرار گرفتند. سپس گروه های تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات مقاومتی خود را انجام دادند. گروه های مصرف مکمل نیز به مدت هشته هفته روزانه دو کپسول 500 میلی گرم استویا را در دو وعده مصرف کردند. نمونه خونی قبل از اجرای پروتکل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به منظور اندازه گیری سطح مقاومت به انسولین و گلوکز خون گرفته شد. به منظور بررسی تفاوت درون گروهی از آزمون تی زوجی و جهت بررسی تفاوت بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک سویه (آنوا) استفاده شد.یافته ها: نتایج تجزیه تحلیل داده ها نشان داد تفاوت معنی داری در میزان شاخص مقاومت به انسولین، گلوکز سرم و آدیپونکتین سرم در گروه های تحربی وجود دارد. همچنین در مقایسه بین گروهی نتایج نشان داد در متغیرهای وابسته، (تمرینات مقاومتی+مصرف استویا) و (تمرینات مقاومتی) اثر بیشتری نسبت به مصرف استویا دارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین مقاومتی همراه با مصرف مکمل استویا تاثیر مطلوبی بر مقاومت به انسولین و گلوکز خون ناشتا در مقایسه با تمرین مقاومتی تنها در زنان چاق دارای دیابت نوع دو دارد.