زمینه و هدف: شکستگی دیستال رادیوس شایع ترین شکستگی در اندام فوقانی است و در کشور ما هم هرساله صدها نفر به دلیل افتادن روی زمین و یا تصادفات دچار این شکستگی می شوند. ازآنجاکه این شکستگی ها از تنوع گسترده ای از الگوهای آسیب در مچ دست ناشی می شود، درمان این شکستگی ها و دوره بهبودی بعدازآن می تواند یک چالش مهم برای جراحان ارتوپدی باشد. یکی از روش های مناسب برای درمان این شکستگی استفاده از اکسترنال فیکساتور هست. اکسترنال فیکساتور این امکان را فراهم می کند تا بیمار از همان ابتدا قادر به استفاده از دست برای انجام کارهای ساده و روزمره باشد. هدف از این مطالعه تاثیر 8 هفته پروتکل ترکیبی ماساژ و تمرین درمانی بر عملکرد بیماران شکستگی دیستال رادیوس درمان شده با اکسترنال فیکساتور هست.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 14 مشارکت جو با شکستگی دیستال رادیوس (میانگین سن (93/12±15/34 سال)، قد (11/9±94/170 سانتی متر) و وزن (66/10±04/70 کیلوگرم))، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب و بر اساس زمان مراجعه به محقق به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (8 نفر) و کنترل (6 نفر) قرار گرفتند. میزان دامنه حرکتی و گریپ در پیش آزمون و پس از 8 هفته مداخله تمرینی در پس آزمون به ترتیب به وسیله داینامومتر و گونیامتر اندازه گیری شد. بیماران گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه 15 دقیقه ماساژ و 30 دقیقه تمرینات درمانی را دریافت کردند، درحالی که در مدت مشابه بیماران گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی خاصی شرکت نکردند و روند درمان رایج را پیگیری کردند. جهت تحلیل استنباطی داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس برای داده های تکراری استفاده شد (05/0> P).یافته ها: مقایسه دامنه حرکتی مچ دست در دو گروه مختلف حاکی از آن است که دامنه حرکتی مچ دست در گروه تجربی، در حرکات فلکشن و اکستنشن با دامنه حرکتی گروه کنترل تفاوت معناداری دارد (05/0=P).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق میتوان نتیجه گرفت که این روش درمان جهت توان بخشی جسمانی بیماران دارای شکستگی دیستال رادیوس مفید است و استفاده از این روش برای بهبود عملکرد دست بیماران توصیه می شود.