زمینه و هدف: این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر حاد یک جلسه کشش ایستا و پویا عضلات منتخب اندام تحتانی بر بهبود تعادل ایستا و پویا در رزمیکاران مرد نخبه انجام شد.روش کار: آزمودنی های این تحقیق شامل 12 مرد تکواندوکار بود که به صورت تصادفی انتخاب و در سه بازه زمانی کشش ایستا به دنبال گرم کردن اختصاصی، کشش پویا به دنبال گرم کردن اختصاصی و گرم کردن اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تعادل ایستا و پویای آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. در بخش آمار استنباطی، از آزمون آماری آنالیز واریانس مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه سه حالت در پیش آزمون و پس آزمون و نیز از آزمون تی همبسته برای مقایسه درون گروهی در سطح 05/0 استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش در زمینه تعادل ایستا تفاوت معنی داری در پس آزمون نشان داد به گونه ای که کشش پویا به دنبال گرم کردن اختصاصی بیشترین تاثیر را بر تعادل ایستا داشت (01/0> p) و گرم کردن اختصاصی بهبود بیشتری را نسبت به کشش ایستا به دنبال گرم کردن اختصاصی به دنبال داشت (05/0> p). نتایج مربوط به کشش پویا به دنبال گرم کردن اختصاصی نیز تفاوت معنی داری را بین سه حالت در پس آزمون نشان داد به گونه ای که میانگین نمرات تعادل در کشش پویا به دنبال گرم کردن اختصاصی بهتر از سایر حالت ها بوده و پس از آن کشش ایستا به دنبال گرم کردن اختصاصی بهترین نمره تعادل را به دنبال داشت که در آزمون تعقیبی به غیر از کشش ایستا به دنبال گرم کردن اختصاصی-گرم کردن اختصاصی (52/0=p) در سایر حالت ها تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0> p).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که هر دو کشش ایستا و پویا به دنبال گرم کردن اختصاصی و گرم کردن اختصاصی به تنهایی می تواند بهبود تعادل ایستا و پویا را در پی داشته باشد.