این پژوهش با هدف بررسی تاثیر استفاده از شبکه های اجتماعی بر بی تحرکی دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه پیام نور استان خوزستان از جنبه های فردی، اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی انجام شده و دارای روشپژوهش پیمایشی است. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور استان خوزستان شامل دو دسته ی دانشجویان تربیت بدنی (200=N) و دانشجویان غیر تربیت بدنی (5000=N) بودند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان و با روش نمونه گیری در دسترس برای دانشجویان تربیت بدنی 127 و برای دانشجویان غیر تربیت بدنی 357 محاسبه شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخته به منظور بررسی اثرگذاری استفاده از شبکه های اجتماعی بر 4 بعد بی تحرکی فردی، اجتماعی، تحصیلی و خانوادگی دانشجویان بود که روایی محتوایی آن توسط خبرگان دانشگاهی و روایی سازه ی آن با بکارگیری تحلیل عاملی تاییدی و با استفاده از نسخه 22 نرم افزار ایموس مورد تایید قرار گرفت. همچنین پایایی آن با ضریب آلفای 94/0 قابل قبول واقع شد. به منظور تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی داده ها، آزمون های آماری کولموگروف - اسمیرونوف، آزمون تی نمونه های مستقل، آزمون دو جمله ای، آزمون فریدمن و آزمون یو من ویتنی برای بررسی فرضیات پژوهش به کار گرفته شد. یافته های پژوهش نشان داد که1) بین دانشجویان دختر تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی از لحاظ میزان استفاده ی آن ها از شبکه های اجتماعی، تفاوت معناداری وجود ندارد، 2) استفاده از شبکه های اجتماعی در میان دانشجویان دختر رشته ی تربیت بدنی دانشگاه پیام نور استان خوزستان به ترتیب بر جنبه های بی تحرکی خانوادگی، اجتماعی و فردی بیشترین تاثیر را داشته و بر جنبه ی بی تحرکی تحصیلی آن ها تاثیر معناداری ندارد، 3) استفاده از شبکه های اجتماعی در میان دانشجویان دختر غیر تربیت بدنی دانشگاه پیام نور استان خوزستان به ترتیب بر بی تحرکی از جنبه های اجتماعی، تحصیلی، خانوادگی و فردی بیشترین تاثیر را دارد و 4) استفاده از شبکه-های اجتماعی در دو بعد بی تحرکی اجتماعی و خانوادگی در دانشجویان دختر تربیت بدنی در مقایسه با دانشجویان دختر غیر تربیت بدنی دارای اثرات بیشتری است اما در بعد بی تحرکی تحصیلی، این تاثیر برای دانشجویان دختر غیر تربیت بدنی بیشتر از دانشجویان دختر تربیت بدنی است.