زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره ماساژ تایلندی به همراه تیپینگ بر میزان درد، دامنه حرکتی ناحیه کمری و کیفیت زندگی مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی بود.روش کار: آزمودنی های این تحقیق شامل 24 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی شهر تهران بود که به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب شده و به دو گروه ماساژ تایلندی به همراه تیپینگ (سن: 49/3±33/47 سال، قد: 03/0±74/1 متر، وزن: 52/5±75/77 کیلو گرم و شاخص توده بدنی: 23/2±52/26) و گروه کنترل (سن: 26/3±08/50 سال، قد: 11/0±68/1 متر، وزن: 09/5±16/77 کیلو گرم و شاخص توده بدنی: 80/3±34/27) تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات دموگرافیک از پرسشنامه و برای اندازه گیری دامنه حرکتی فلکشن و اکستنشن کمری-پشتی از گونیامتر و همچنین برای ارزیابی میزان درد و کیفیت زندگی آزمودنی ها به ترتیب از پرسشنامه اندازه گیری شدت بصری درد و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی – فرم کوتاه استفاده شد. از آزمون آنالیز کوواریانس t همبسته برای مقایسه تفاوت میانگین های فاکتورها در بین دو گروه استفاده شد. یافته ها: . نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین میزان درد (001/0> p)، دامنه حرکتی فلکشن کمری (001/0> p)، دامنه حرکتی اکستنشن کمری (001/0> p) و نمره کل کیفیت زندگی (001/0> p) بین دو گروه وجود دارد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده در این تحقیق به نظر می رسد ماساژ درمانی می تواند به عنوان یک روش درمانی مجزا و یا در ترکیب با کینزیوتیپ بتواند در کاهش میزان درد و به دنبال آن بهبود دامنه حرکتی و عملکرد و نیز کیفیت زندگی افراد با کمردرد مزمن غیراختصاصی موثر باشد.