زمینه و هدف: اسکولیوز ناهنجاری است که باعث انحراف و چرخش ستون فقرات شده و تمامی سیستم های اسکلتی، عضلانی و عصبی را درگیر می کند و در نهایت بر روی بیومکانیک ساختار و حرکات بدن تاثیر می گذارد. رویکردهای مختلفی در اصلاح این ناهنجاری وجود دارد. در همین راستا، اخیرا رویکرد اومینوف مدعی اثربخشی مطلوب این رویکرد در اصلاح ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی از جمله اسکولیوز است. از اینرو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر برنامه تمرینی اومینوف بر میزان قوس ناهنجاری اسکولیوز پسران 10 تا 14 سال بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش وپس آزمون روی 28 پسر نوجوان مبتلا به ناهنجاری اسکولیوز با میانگین وزن 72/33±8/44 کیلوگرم و قد 46±12/143 سانتی متر بود که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرینی گروه اومینوف به مدت 12 هفته به عنوان متغییر مستقل و درجه اسکولیوز که به روش فتوگرامتری اندازه گیری شد، به عنوان متغییر وابسته در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج حاصل از آزمون t همبسته حاکی از تفاوت معنادار ( 05/0 ≥ P ) بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی و عدم تفاوت معنادار (05/0 ≥ P) پیش و پس آزمون گروه کنترل بود. همچنین از آزمون t مستقل برای مقایسه بین دوگروه استفاده شد که با بررسی نتایج آن، تفاوت معنادار (05/0 ≥ P) بین گروه کنترل و تجربی قابل مشاهده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیقات حاضر به نظر می رسد به دلیل ماهیت کششی تمرینات اومینوف، عضلات کوتاه شده-ی قسمت تقعر اسکولیوز تحت کشش و همچنین با حفظ حالت صحیح به تقویت عضلات ضعیف شده ناحیه تحدب، پرداخته شده است که متعاقب آن کاهش درجه اسکولیوز مشاهده می شود. بنابراین پیشنهاد می شود از تمرینات اومینوف در جهت اصلاح اسکولیوز استفاده شود.