هدف: کودکان کم توان ذهنی در تعادل عملکرد ضعیفی دارند لذا در این پژوهش تاثیر تحریکات وستیبولار بر تعادل ایستا در دختران کم توان ذهنی مورد بررسی قرار گرفته است روش کار: 12 دختر کم توان ذهنی مدرسه احیاء بروجرد با سن بین 8 تا11 انتخاب و به بصورت تصادفی به دو گروه 6 نفره، کنترل و آزمایش تقسیم شدند، گروه آزمایش به مدت 6 هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه 35 دقیقه تحریکات وستیبولار دریافت کردند. پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون اصلاح شده لک لک (Stork) در چهار وضعیت مختلف با دستکاری بینایی و سطح، بعمل آمد. از آزمون های تی همبسته و مستقل به منظور تحلیل داده ها استفاده شد یافته ها : نتایج افزایش معناداری در تعادل ایستا در وضعیت های اول و سوم درگروه آزمایش بعد از مداخله تحریکات وستیبولار را نشان داد. مقدار تی همبسته درگروه آزمایش در وضعیت اول(چشم باز و سطح سخت) Sig= 0.014 و در وضعیت سوم (چشم باز و سطح نرم) 0.029 = Sig بود وهمچنین با مقایسه میانگین دو گروه مقدار تی مستقل در وضعیت اول Sig=0.19 و سوم Sig= 0.037 بود که این تفاوتها معنی دار بود ( سطح معنی داری 05/ ) نتیجه گیری : نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از تحریکات وستیبولار در تعادل ایستای کودکان کم توان ذهنی موثر بوده و از آن می توان در کنار سایرفعالیتها استفاده نمود.