زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی اینتروال هوازی و استقامت عضلانی بر شاخص های آمادگی هوازی و عضلانی؛ و ترکیب بدن در دانش آموزان دختر غیرفعال بود. روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی، 40 نفر از دانش آموز دختر غیرفعال به طور مساوی و به صورت تصافی به دو گروه بود، تجربی (69/2±02/19 =BMI کیلوگرم بر متر مربع؛ 04/0±85/0 =WHR) و شاهد (14/3±40/19 BMI= کیلوگرم بر متر مربع؛ 05/0±84/0 WHR=) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8هفته، سه جلسه، تمرین کردند، شامل 2جلسه تمرین اینتروال هوازی (4 ست 45/6-5 دقیقه ای، با شدت 85-60% حداکثر ضربان قلب با فواصل استراحتی سه دقیقه ای) و یک جلسه تمرین استقامت عضلانی (5نوع تمرین مقاومتی بالاتنه در 3 ست، مقاومت =5-3درصد وزن بدن). ترکیب بدن، اوج اکسیژن مصرفی (VO2peak) و استقامت عضلانی آزمودنی ها قبل و پس از 8 هفته ارزیابی شد. آمادگی هوازی، آمادگی عضلانی و ترکیب بدن به ترتیب با استفاده از آزمون 6دقیقه دویدن و راه رفتن، آزمون های استقامت عضلانی و روش چین پوستی دو نقطه ای محاسبه شد. آزمون کوواریانس و آزمون Tزوجی برای تجزیه وتحلیل یافته ها مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل ها با استفاده ازSPSS نسخه 22و در سطح05/0 R≤ انجام گرفت .یافته ها: پس از تمرین ترکیبی هوازی و استقامت عضلانی بهبود معنی داری در درصد چربی (001/0=p)، شاخص توده خالص بدن(001/0=p)، اوج اکسیژن مصرفی (001/0=p) و استقامت عضلانی (001/0=p) مشاهده شد، اما تغییر معنی داری در WHR یافت نشد.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که ترکیب تمرین هوازی و استقامت عضلانی می تواند به صورت مناسبی ترکیب بدن، توان هوازی، استقامت عضلانی دانش آموزان دختر غیرفعال مقطع ابتدایی را تحت تاثیر قرار دهد.