زمینه و هدف: پدیده ناسازگاری های اسکلتی-عضلانی و تغییرات نامطلوب وضعیت بدنی بدلیل اتخاذ عادات بدنی نامناسب و حرکات تکراری مستمر، موضوع قابل مطالعه مهمی در حیطه طب ورزشی است. از اینرو هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک برنامه هشت هفته ای حرکات اصلاحی بر ناهنجاری سر به جلو و حس وضعیت گردن بود. روش کار: 30 دانشجوی دختر با عارضه سر به جلو زاویه بیش از 46 درجه به صورت هدف دار انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (با میانگین سنی 00/2 ± 00/20 سال، قد 03/3 ± 59/1 سانتی متر، وزن 08/5 ± 13/58 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 41/1 ± 71/22 کیلوگرم/مترمربع) و تجربی (با میانگین سنی 55/1 ± 53/20 سال، قد 02/0 ± 60/1 سانتی متر، وزن 10/4 ± 53/60 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 20/1 ± 61/23 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته به مدت 30 تا 70 دقیقه به تمرینات اصلاحی پرداختند. زاویه سر به جلو با استفاده از عکس برداری از نمای جانبی و حس وضعیت گردن با استفاده از آزمون خطای بازسازی زاویه هدف قبل و بعد از هشت هفته تمرینات اصلاحی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و آزمون آنالیز کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS (22) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد میانگین زاویه سر به جلو آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی کاهش یافته است(001/0=p). همچنین خطای بازسازی زاویه هدف در افراد مبتلا به جلو آمدگی سر کاهش معنی داری نشان داد(001/0=p) که نشان دهنده بهبود معنی دار حس عمقی بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد برنامه تمرینات اصلاحی باعث کاهش میزان زاویه سر به جلو و بهبود حس وضعیت گردن شده است. از اینرو به مربیان اصلاحی و درمانگران توصیه می گردد برنامه تمرینی پیشنهادی در این پژوهش را به طور منظم اجرا نمایند.