زمینه و هدف: هدف از این پژوهش مقایسه اثر یک جلسه تمرین شدید بی هوازی بر سطوح لاکتات، توان بی هوازی و شاخص خستگی پسران نوجوان فوتبالیست در ابتدا و انتهای بلوغ بود.روش کار: 30 نفر پسر فوتبالیست باشگاه ملوان به صورت نمونه در دسترس و مبتنی بر هدف در دو گروه نوجوانان ابتدای بلوغ با مقیاس تانر 2و3 (15 نفر) و نوجوانان انتهای بلوغ با مقیاس تانر5 (15 نفر) قرار گرفتند. بررسی وضعیت سلامت و تعیین مرحله بلوغ آزمودنی ها با استفاده از مقیاس تانر توسط پزشک تیم ملوان انجام شد. اندازه گیری لاکتات خون آزمودنی ها در 4 مرحله استراحت، بلافاصله، 5 و 15 دقیقه پس از فعالیت شدید که شامل اجرای آزمون RAST بود، انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد توان بی هوازی حداکثر، توان بی هوازی میانگین، توان بی هوازی نسبی و شاخص خستگی در آزمودنی های گروه انتهای بلوغ بالاتر از گروه ابتدای بلوغ بود (05/0> p). تفاوت معنی داری بین لاکتات خون نوجوانان ابتدای بلوغ و نوجوانان انتهای بلوغ در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده شد(001/0=p). با این حال پس از یک جلسه تمرین شدید سطوح لاکتات خون آزمودنی ها به تفکیک مرحله بلوغ تفاوت معنی داری نداشت. همچنین تغییرات بازیافت لاکتات در دو گروه آزمودنی ابتدا و انتهای بلوغ تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد با افزایش سن بیولوژیک نوجوانان فوتبالیست از مراحل اولیه تا انتهای بلوغ، شاهد افزایش توان بی هوازی حداکثر، میانگین و نسبی هستیم. همچنین شاهد افزایش معنی دار لاکتات خون پس از انجام فعالیت شدید در همه آزمودنی ها بودیم با این حال در دوره بازیافت بین دو گروه آزمودنی ها در ابتدا و انتهای بلوغ تغییرات لاکتات خون معنی دار نبود.