زمینه و هدف: اختلال در هموستازیس، تجمع بیش ازحد و فقدان عملکرد پلاکتی با بروز و پیشرفت بیماری های قلبی عروقی مرتبط هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ شاخص های پلاکتی به دو نوع فعالیت بدنی وامانده ساز بالاتنه و پایین تنه در پسران فعال بود. روش کار: مطالعه نیمه تجربی حاضر روی 10 دانشجوی پسر فعال (سن 17/1±40/20 سال، نمایه توده بدن 38/1±21/23 کیلوگرم بر مترمربع، چربی بدن 93/0±85/16 درصد) به صورت داوطلبانه اجرا شد. دو پروتکل پایین تنه و بالاتنه به ترتیب روی دوچرخه کار سنج و کار سنج دستی تا رسیدن به واماندگی اختیاری بافاصله زمانی یک هفته اجرا شد. قبل و بلافاصله بعد از هر اجرا نمونه های خونی گرفته و تعداد پلاکت ها، میانگین حجم پلاکتی، پلاتوکریت و پهنای توزیع پلاکتی اندازه گیری شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس 2 ˟ 2 در سطح معنی داری 05/0 < P تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: ارزیابی درون گروهی مطالعه حاضر نشان داد که هر دو نوع فعالیت وامانده ساز رکاب زدن بالاتنه و پایین تنه موجب افزایش معنی دار تعداد پلاکت ها، میانگین حجم پلاکتی، و پلاتوکریت می شود. باوجوداین، تفاوت معنی داری بین دو نوع فعالیت وامانده ساز رکاب زدن بالاتنه و پایین تنه در متغیرهای تعداد پلاکت ، میانگین حجم پلاکتی، پلاتوکریت و پهنای توزیع پلاکتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: به طورکلی، نتایج مطالعه حاضر مبین این است که به دلیل افزایش تجمع پلاکتی ناشی از دو نوع فعالیت وامانده ساز رکاب زدن بالاتنه و پایین تنه ممکن است انسداد شریانی ناشی از ترومبوز افزایش یابد.