زمینه و هدف: تعادل و مسایل مربوط به سالمندی از چالش های پیش روی هر اجتماعی می باشد. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات مغزی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند بود.روش کار: در مطالعه نیمه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، به روش در دسترس 30 مرد سالمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی 15 نفری تجربی (میانگین سنی: 41/4±85/76) و کنترل (میانگین سنی: 24/3±/08/77) تقسیم شدند. شرکت کنندگان هر دو گروه، آزمون شارپند رومبرگ برای ارزیابی تعادل ایستا و آزمون برگ را برای ارزیابی تعادل پویا در پیش آزمون و بعد از 16 جلسه تمرین (فقط گروه تجربی)، در پس آزمون به طور کاملا مشابه هم انجام دادند. گروه تجربی در طی هشت هفته، هفته ای دوبار و هر جلسه 30 دقیقه به اجرای تمرینات ورزش مغزی پرداخته و گروه کنترل در طی این مدت تمرینی انجام ندادند. داده ها توسط آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون های تعقیبی تی مستقل و وابسته در سطح معناداری 05/0≥P به کمک نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان دهنده معناداری تعامل آزمون و گروه بود (05/0> P). نتایج نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در تمامی متغیرهای وابسته تفاوت معنادار وجود دارد (05/0> P). سپس بررسی بیشتر توسط آزمون های تی وابسته و مستقل به ترتیب بازگوکننده تفاوت معنادار بین پیش آزمون و پس آزمون برای گروه تجربی و همچنین تفاوت معنادار بین گروه تجربی و کنترل در پس آزمون بود (0025/0> P). با توجه به مقادیر میانگین گروه ها مشخص شد گروه تجربی دارای عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل بوده است.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهند که یک دوره تمرینات ورزش مغزی می تواند بر بهبود تعادل ایستا و پویای مردان سالمند تاثیرگذار باشد. بنابراین، به مربیان و شاغلین در امر ورزش پیشنهاد می شود برای بهبود تعادل ایستا و پویا از این روش جدید تمرینی استفاده کنند.