زمینه و هدف: دراین پژوهش تاثیر بازی هایی برای یادگیری حرکتی و ژیمناستیک مغزی بر مهارت های حرکتی درشت و پیشرفت تحصیلی کودکان سندرم داون مورد بررسی قرار گرفت .روش کار: بدین منظور 42 دانش آموز ابتدایی دختر سندرم داون با دامنه سنی 8 تا 12 سال به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت همگن بر اساس قد، وزن و بهره هوشی در سه گروه فعالیت های معمول مدرسه، بازی هایی برای یادگیری حرکتی و ژیمناستیک مغزی قرار گرفتند. ابتدا از شرکت کنندگان، پیش آزمون شامل آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ (TGMD-2)، آزمون خواندن پوراعتماد و آزمون محقق ساخته ریاضی گرفته شد. سپس برنامه تمرینی به مدت 8 هفته، 3 بار در هفته انجام شد. پس از پایان 24 جلسه از شرکت کنندگان مجددا˝ پس آزمون به عمل آمد. یافته ها: نتایج نشان داد در مقایسه سه گروه، بازی های یادگیری حرکتی تاثیر بیشتری بر مهارت های حرکتی جابه جایی و کنترل شیء کودکان سندرم داون داشته است (0.05> P)، پس از آن گروه ژیمناستیک مغزی و فعالیت های معمول مدرسه حایز رتبه های بعدی شدند. در مورد تاثیرگذاری فعالیت بدنی بر پیشرفت تحصیلی کودکان سندرم داون، یافته ها نشان داد نمرات سه گروه پس از 8 هفته بهبود داشته است ولی این بهبود معنی دار نبود و از لحاظ عملکرد ریاضی و خواندن بین سه گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: درمقایسه سه گروه، بازی های یادگیری حرکتی موجب بهبود بیشتری در مهارت های حرکتی درشت کودکان سندرم داون شد. اما با توجه به دیگر یافته های تحقیق به نظر می رسد بالا بردن سطوح مهارت های حرکتی درشت در کودکان سندرم داون به پیشرفت تحصیلی بهتر منجر نمی شود. بنابراین به تحقیقات بیشتر در این زمینه نیاز است.