زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر یک جلسه فعالیت زیربیشینه بر پروآدرنومدولین میانی (MR-proADM) و نیتریک اکساید (NO) در آزمودنی های ورزشکار بود.روش کار: پس از فراخوان عمومی در باشگاه ها تعداد 11 ورزشکار استقامتی با میانگین سنی 30 سال در پژوهش شرکت کردند. ترکیب بدنی افراد با استفاده روش مقاومت الکتریکی زیستی یا بیوایمپدانس (BI)، تعیین گردید. نمونه های خونی جهت بررسی بیومارکرهای مورد نظر (MR-pro ADM و نیتریک اکساید پیش از مداخله، گرفته شد. سپس از افراد آزمون بروس گرفته است. پس از مداخله، مجددا نمونه های خونی جهت بررسی بیومارکرهای مورد نظر محقق گرفته شد. لازم بذکر است که از آزمودنی ها خواسته شده بود حداقل 12 ساعت پیش از خون گیری ناشتا باشند. در هر مرحله از خون گیری، پنج سی سی خون از ورید بازویی آزمودنی ها گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون تی زوجی در سطح 05/0 P<استفاده شد.یافته ها: نتایج حاکی از ان بود که در افراد مورد مطالعه پس از یک جلسه فعالیت ورزشی، سطوح MR-pro ADM تغییر معناداری نیافت ولی نیتریک اکساید افزایش معناداری یافت (05/0P<).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه پیشنهاد می گردد که حتی یک جلسه فعالیت ورزشی زیربیشنه می تواند سبب تغییر معنادار نیتریک اکساید در مردان ورزشکار گردد. تمرینات ورزشی از طریق بهبود عملکرد اندوتلیالی و کاهش مقاومت منظم عروقی و افزایش اتساع پذیری سرخرگی، به افزایش جریان خون کرونری و بهبود عملکرد ورزشی منجر می شود.