زمینه و هدف: کمر درد مزمن یکی از مشکلات جوامع امروزی است که درمان آن پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و روانی جامعه را کاهش می دهد. با توجه به نقش فعالیت های بدنی و تمرینات ورزشی در بهبود کمر درد، هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات باراسل و پیلاتس بر درد و ناتوانی عملکردی زنان مبتلا به کمر درد مزمن بود.روش کار: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی است که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با با دو گروه، تجربی و یک گروه کنترل اجرا شد. در این مطالعه تعداد 30 بیمار زن مبتلا به کمر درد مزمن انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره با دامنه سنی 5± 35 سال، قد 160± 5 و وزن 70± 5 کیلوگرم قرار گرفتند. متغیرهای درد و ناتوانی عملکردی بیماران قبل و بعد از دوره به ترتیب توسط مقیاس بصری درد و پرسشنامه اوسوستری ارزیابی شد. آزمودنی های گروه های تمرین به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای تمرینات را انجام دادند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش آمار استنباطی تحلیل واریانس برای داده های تکراری تحلیل شدP=0/05یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو روش بکار گرفته شده باعث کاهش درد و ناتوانی عملکردی بیماران در مقایسه با گروه کنترل شده استP≥ 0/05 همچنین یافته ها تفاوت معناداری را بین دو روش تمرینی در متغیرهای دو گانه تحقیق نشان ندادP≥ 0/05نتیجه گیری: تمرینات باراسل و تمرینات پیلاتس می توانند درد بیماران و ناتوانی عملکردی بیماران را کاهش داده. بنابراین بیماران بر اساس موقعیت خود از هر یک از دو روش تمرینی می توانند در فرآیند توانبخشی جسمانی استفاده نمایند.