زمینه و هدف: با توجه به این که هدف اصلی این پژوهش- با اتخاذ رویکرد تفسیری- این مساله است که با نگاه از درون (رویکرد امیک) به بررسی راههای مقابله با کاهش لجبازی و بیش فعالی در کودکان مدارس ابتدایی ارومیه بپردازد، لذا روش شناسی کیفی به عنوان روش شناسی غالب و روش نظریه زمینه ای جهت تجزیه و تحلیل داده ها انتخاب شد.روش کار: در این تحقیق نظرات 40 نفر از معلمانی که در سال تحصیلی 1395-1396 دانش آموزان لجباز و بیش فعال را در اختیار داشتند، به شیوه میدانی و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه، مورد بررسی کیفی(گراندد تیوری) قرار گرفتند. پس از انجام مصاحبه ها، پاسخ های معلمان کدبندی شده و محورهای مربوط به هر سوال از داخل آن استخراج گردید در نهایت گزینه های انتخابی از میان مهمترین کدهای حاصله، به عنوان عوامل اصلی و ضروری در مقابله و درمان این دو عارضه به نمایش گذاشته شد.یافته ها: برای کاهش علایم بیش فعالی کودکان می توان از روش های مسیولیت دهی، اجبار به کار فیزیکی و ورزش، پاداش و تنبیه، گفتار درمانی استفاده نمود، همچنین برای کاهش و درمان اختلال نافرمانی کودکان می توان از عدم مقابله به مثل کردن، بررسی مشکلات خانواده، تغییر نحوه آموزش و محتوای آموزشی، تقویت ارتباط عاطفی بین معلم و دانش آموز بسیار کمک کننده خواهد بود. به نظر می رسد در پیشگیری و درمان این دو ناهنجاری بهتر از است با تمرکز بر سهم و اولویت هر یک از عوامل اشاره شده، در زمینه درمان این کودکان تعجیل نمود.نتیجه گیری: در زمینه کودکان بیش فعال و لجباز باید به محورهای مسیولیت دهی، اجبار به کار فیزیکی و ورزش، مشاوره، پاداش و تنبیه، حمایت و پشتیبانی، تمرین و ممارست در قالب بازی، گفتاردرمانی، استفاده از وسایل کمک آموزشی، عدم انتقال حس حقارت، اختصاص زمان بیشتر، حذف عوامل مزاحم محیطی، برقراری ارتباط عاطفی، آموزش دست ورزی، کاهش فاصله فیزیکی معلم، ایزوله و تفکیک نمودن دانش آموز از محیط پرصدا، فراهم سازی محیط، بیان قوانین، مراجعه به مراکز درمانی، آموزش مداوم، افزایش جذابیت بصری در دروس ارایه شده، بازی درمانی توجه نمود.