زمینه و هدف: هدف از این تحقیق بررسی رابطه ی بین شاخص های BMI وBF%بابروز ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بالاتنه در دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان همدان و روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود . اندازه ی BMI و BF %و ناهنجاری های اسکلتی عضلانی اندازه گیری شد. آمار استنباطی به منظور تعیین رابطه ی همبستگی متغیرهای BMI و BF % از فرمول خی دواستفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین شاخصBMI و بروز ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بالاتنه دردانش آموزان پسر دبیرستانی رابطه ی معنا داری وجود دارد. بین شاخص BF % و بروز ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بالاتنه دردانش آموزان پسردبیرستانی فقط بایک عارضه رابطه ی معنا داری وجود دارد. روش کار: جامعه ی آماری تحقیق را کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه ی شهرستان همدان تشکیل می دهند که 350نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از اندازه گیری شاخص های آنترپومتری BMIو BF%مقدار آنها بااستفاده ازفرمول های مربوطه به دست آمد. برای اندازه گیری ناهنجاریهای اسکلتی _ عضلانی از گونیامتر، اسکولیومتر ، خط کش منعطف ، صفحه ی شطرنجی و استفاده شد . با حصول اطمینان از نرمال بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف ، از آزمون خی دو با ارزش احتمال کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافته ها: بین شاخص آنتروپومتری BMI و بروز ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بالاتنه در دانش آموزان پسردبیرستانی شهرستان همدان با عارضه های کایفوز ، لوردوز بااندازه ی احتمال به ترتیب 001/0 ، 0001/0 ارتباط معنا داری وجود دارد. بین شاخص آنتروپومتری % BF و بروز ناهنجاری های اسکلتی عضلانی بالانته در دانش آموزان پسردبیرستانی شهرستان همدان با عارضه ی کایفوز با اندازه احتمال 0.0001 ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد؛ افزایش شاخص آنترپومتری BMI بیشتر از شاخص آنتروپومتری BF % بروز ناهنجاریهای اسکلتی –عضلانی بالاتنه را پیش بینی می نماید.