مزیت های نسبی گیاهان داروئی در ایران: تنوع اقلیمی (11 اقلیم از 13 اقلیم) 300روز آفتابی در سال، تنوع پوشش گیاهی (10هزارگونه گیاهی و 2 هزارگیاه داروئی). تنوع و فراوانی گیاهان داروئی در ایران بزرگترین ثروت ملی است،(2 تا 3 برابر گونه های داروئی اروپاست) در جهت خودکفایی داروئی و تامین سلامت، ایجاد اشتغال و درآمد اقتصادی. قدمت 2500 ساله طب سنتی و استفاده از گیاهان داروئی در ایران و سپس انتشار آن به اروپا و آمریکا. چالش های پیش رو: نبود برنامه به منظور تعیین الگوی کشت و پهنه بندی گیاهان داروئی در جهت تولید، فرآوری ، بازاریابی و صادرات گیاهان داروئی. کشت و کار گیاهان داروئی در کشور بدون درنظر گرفتن دورنمای آینده صورت گرفته و بازارهای هدف مشخص نیست. توسعه کشت گیاهان داروئی بصورت موجی افزایش یافته و در نیمه راه متوقف میگردد. برداشت مستقیم، بی رویه و مخرب گیاهان داروئی از عرصه های منابع طبیعی(، علاوه بر توجیه اقتصادی نداشتن ، کیفیت نایکنواخت و هزینه بالای برداشت)، منجربه حذف تدریجی گونه های مهم و استراتژیک کشور گردیده است. خروج فرآورده های خام گیاهان داروئی به خارج، از مسیرهای غیرقانونی و بدون ارزش افزوده و با قیمت بسیار نازل و بالعکس ورود فرآورده های آنها با ارزش افزوده چندین برابر به کشور. هجوم داروهای شیمیایی، اسانس های مصنوعی، رنگها و افزودنی های غیر مجاز جهت مصرف در مواد غذایی ، دارویی ، بهداشتی و آرایشی که منجر به انواع بیماریهای صعب العلاج و سرطانها گردیده است. مقاومت پزشکان در مقابل داروهای گیاهی ، فاقد پوشش بیمه ای بودن تعداد قابل توجهی از آنها و در نتیجه بالا بودن قیمت دارو، عدم فراگیر شدن مصرف گیاهان دارو را به همراه داشته است. سطح کشت گیاهان داروئی در ایران، 50 تا 70هزار هکتار و تولید 73 هزار تن نه تنها ارزش صادرات ندارد بلکه نیازهای داخلی را هم تامین نمی نماید. در حال حاضر حوزه گیاهان داروئی یکی از مهمترین حوزه ها برای سرمایه گذاریست: اولین قدم در جهت سنجش اقتصادی بودن یک گیاه داروئی، ارزش داروئی، سطح فرآوری و تقاضای بازار می باشد. با توجه به مکانیزم های مقاومت به خشکی که در گیاهان داروئی وجود دارد و با توجه به بحرانهای آبی موجود درکشور و سیاست های اقتصاد مقاومتی، مهمترین اقدام در بخش کشاورزی پرداختن به کشت و کارگیاهان دارویی بعنوان گونها های کم نهاده و مقاوم به استرس های محیطی است. طرح ملی گیاهان دارویی در دولت تصویب و در بودجه 97 ردیف بودجه گرفته که دولت بتواند روی حمایت از کشاورزان سرمایه گذاری کند. این طرح 3 رکن دارد:1. تعیین بازار هدف که قبل از کشت توسط کشاورز بایستی مشخص شود.2. تولید استاندارد.3. پرداختن به فرآوری صنعتی.