تجزیه ی گیاه روش مناسبی برای تشخیص نارسایی های تغذیه ای گیاهان بوده و نقش مهمی در افزایش باروری اراضی و افزایش سودآوری کشاورزان و پرورش دهندگان محصولات کشاورزی دارد. به هر حال، کاربرد تجزیه ی گیاهی نیاز به مهارت و تجزیه دارد. عوامل اقلیمی؛ ژنتیک؛ شرایط کشت؛ اعمال مدیریتی و سایر عواملی که بر رشدو نمو گیاه اثر می گذارند،باید در تفسیر نتایج تجزیه ی گیاهی و توصیه کودی در نظر گرفته شوند.این عوامل با یکدیگر اثر متقابل داشته و کمبود یا کافی نبودن یک عنصر ضروری در هر مرحله از چرخه ی زندگی یک گیاه زراعی سبب کاهش چشمگیر عملکرد می شود. به همین دلیل بکارگیری روشی مناسب برای تعیین غلظت بهینه ی عنصر در گیاه برای دستیابی به عملکرد بیشینه ضروری است. برای مثال اگر فقط یک عنصر را در نظر بگیریم، سطح کفایت آن عنصر غلظتی است که در آن90 درصد بیشترین عملکرد گیاه زراعی اتفاق می افتد. اما ممکن است به دلیل اثر متقابل سایر عناصر، دستیابی به پتانسیل تولید گیاه محقق نشود. بر اساس مفهوم دامنه ی کفایت، پیشنهاد شده است که عناصر اثر افزاینده ای بر عملکرد دارند. برای مثال، اگر دو عنصر در غلظت¬هایی باشند که90 درصد بیشترین عملکرد و سایر عناصر در غلظت هایی باشند که 100 درصد عملکرد بیشینه را تولید کنند، فقط 81 درصد عملکرد بیشینه حاصل می شود. اگر غلظت عناصر مختلف 90 درصد حد کفایت آن ها باشد، از نظر تئوری فقط 4/25 درصد بیشترین عملکرد حاصل می شود. طی چند دهه ی اخیر، عملکرد گیاهان دارویی به علت تغذیه ی گیاهی مناسب، به طور مداوم افزایش یافته است. کود دهی در این افزایش نقش مهمی در سراسر جهان ایفا می کند. تجزیه ی گیاه به همراه تفسیر های تشخیصی نیز، نقش کلیدی در این افزایش عملکرد داشته اند. تجزیه ی گیاه به عنوان یک ابزار مفید در افزایش تولید و بهبود کیفیت گیاهان زراعی به شمار می آید. بکارگیری نتایج تجزیه گیاه توسط کشاورزان می تواند به زور گسترده ای در افزایش عملکرد گیاهان مفید باشد. ارزش واقعی تجزیه گیاه زمانی معلوم می شود که مشکلات عملی که پرورش دهنده با آن رو به روست حل شود و یا در تجزیه و تفسیر نتایج پژوهش مورد استفاده قرار گیرد.