بیوراکتورهای چکنده یکی از مؤثرترین و ارزانترین روشهای زیستی برای حذف ترکیبات آلی فرار از هوا محسوب می شوند. در بسیاری از واحدهای صنعتی بهدلیل تک شیفته بودن، تعمیرات و تعطیلات هفتگی، خوراکدهی به بیوراکتور متوقف می شود. همچنین تغییرات ناگهانی غلظت و تغییر نرخ مایع گردشی در طول فرایند، عملکرد بیوراکتور را تحت تأثیر قرار می دهند. از آنجا که اغلب مواد آلی فرار به شدت آبگریز هستند و محدودیت انتقال جرم در سامانه وجود دارد، بروز حالت گذار به شدت بازده حذف آلاینده ها را کاهش می دهد. افزودن درصد حجمی کمی از یک حلال آلی به مایع گردشی می تواند جذب مواد آبگریز را از هوا به مقدار قابل توجهی افزایش دهد. در این حالت، حلال آلی همانند یک مصرف کننده هنگام افزایش ناگهانی غلظت و به عنوان یک منبع تغذیه در زمان های خاموشی، سبب انتقال کنترل شده ی ترکیبات آلی فرار به فاز آبی می شود تا در اختیار ریزاندامگان قرار گیرد. درنتیجه، عملکرد بیوراکتور کمتر تحت تاثیر شرایط گذار دستخوش تغییر می شود. روغن سیلیکون مناسبترین فاز آلی برای حذف ترکیبات آلی فرار در بیوراکتورها شناخته شده است. روغن سیلیکون تمایل بالایی برای جذب ترکیبات آبگریز دارد و با افزایش نیروی محرکه سبب افزایش انتقال جرم آنها در بیوراکتورهای چکنده دوفازی-توزیعی می شود. مطالعات صورت گرفته در مورد حذف ترکیبات آلی فرار آبگریز نشان داده که در شرایط پیوسته و متناوب، بیوراکتورهای چکنده دوفازی-توزیعی ظرفیت حذف بسیار بالاتری نسبت به بیوراکتورهای چکنده ساده دارند.