باتوجه به شناخت کمی که درمورد خزانه ژنی کینوا (Chenopodium quinoa, Willd.) و مطالعات اندک ژنتیکی در مورد مقاومت به تنش های زیستی و غیرزیستی که این گیاه را تهدید می نماید، لزوم ایجاد تنوع به عنوان پایه و اساس مطالعات اصلاحی بر روی کینوا ضروری به نظر می رسد. به جهت یافتن بهترین دز پرتو گاما برای رسیدن به ژنوتیپی با بهترین صفات مورفوفنولوژیک در ارتباط با افزایش تحمل به تنش‌های غیرزیستی، این مطالعه بر روی رقم تیتیکاکا کینوا در پنج سطح پرتو گاما (50، 100، 150، 200 و 250 گری) همراه با شاهد، در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تکرار انجام شد. نتایج تجزیه واریانس نشان دادند که جهش یافته های مورد بررسی در شش صفت از هفت صفت اندازه گیری شده دارای تفاوت معنی دار در سطح احتمال 1% بودند. در مورد صفت روز تا جوانه زنی و صفت روز تا چهاربرگی، نتایج مقایسه میانگین پنج جهش یافته نشان می دهد با افزایش پرتو گاما، این دو صفت نیز افزایش معنی دار و بالعکس با افزایش پرتوگاما، صفات ارتفاع گیاه، طول ساقه و نیز طول گل-آذین اصلی کاهش معنی داری می یابد. دو صفت روز تا شیری شدن و نیز روز تا رسیدگی فیزیولوژیک نیز با افزایش شدت پرتو گاما، افزایش معنی دار یافتند به طوری که در سطح 250 گری تقریبا هیچ دانه ای به مرحله رسیدگی نرسید. نتایج ماتریس تشابه براساس ضریب فاصله اقلیدسی نشان داد که جهش‌یافته‌های 150 و 200 گری و نیز 100 و 150 گری (به ترتیب 67/0 و 88/0) کمترین فاصله ژنتیکی، شاهد و جهش‌یافته 250 گری، بیشترین فاصله (83/42) را داشتند. براساس نتایج تجزیه بای-پلات، علاوه بر شاهد، جهش یافته های 100 و 150 گری در رئوس چندضلعی قرار دارند بنابراین از آنجایی که این جهش یافته ها بیشترین فاصله را از مبداء بای پلات دارند، به عنوان تاثیرگذارترین دزهای پرتوتابی برای بعضی صفات محسوب می شوند. با توجه به این نتایج انتظار می‌رود که جهش یافته های 100 و 150 گری، سطوح مطلوبی برای ایجاد تنوع از طریق موتاسیون باشند.