هم کشورهای توسعه یافته و هم در حال توسعه متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق افزایش استفاده از انرژی هایتجدیدپذیر هستند. این مقاله با هدف مقایسه استقرار انرژی های تجدید پذیر در موردهای توسعه یافته و در حال توسعه نشان داده شده با موردهای ایران و جهان ارایه شده است. مقاله ابتدا اعتبار مقایسه استقرار انرژی تجدید پذیر در ایران و جهان را اثبات می کند. سپس، ساختارهای حکومتی در هر دو مقایسه می شود؛ این مقاله همچنین مکانیزم های مدیریتی را از لحاظ تامین مالی و حمایت انگیزشی، اتصال شبکه انرژی تجدیدپذیر و هماهنگی بین سطوح مختلف حکومت در هر دو مورد مقایسه می کند. علاوه بر این، وضعیت فعلی توسعه انرژی تجدیدپذیر در دو مورد خلاصه شده است. از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که هر دو مورد یک هدف انرژی تجدیدپذیر را تعیین کرده اند و قوانین و مقرراتی را برای افزایش مقادیر انرژی تجدید پذیر تنظیم کرده اند؛ جهان تعهدی قوی تر از ایران به انرژی تجدید پذیر نشان می دهد. با این حال، مکانیسم گواهی انرژی تجدید پذیر در ایران به طور موثرتری در مقایسه با جهان اجرا می شود. این مقاله پیشنهاد می کند: تقویت و بازسازی شبکه برق و تقویت هماهنگی بین سطوح مختلف حکومتی در هر دو مورد؛ افزایش امکانات و انگیزه های صنعت انرژی خورشیدی و باد برای ایران، در عین حال توسعه قوانین اجرایی دقیق تر و سیستم سهمیه انرژی تجدید پذیر برای جهان.